Noosa, Great Sandy Park, Fraser Island

Australie is het land van uiterste. In vele opzichten in de de mate van uitgestrektheid van the Red Center, en de drukte in Sydney. Maar ook van extreme. Op dit moment zitten we in Rainbow beach. De afgelopen paar dagen hoorden we van de branden in Victoria en de overstromingen in Cairns.

In Victoria heeft men last van extreme warmte, kranten kopte met de warmste plaats op aarde. Op dit moment zijn er grote bosbranden aan de gang, welke nu al 180 dodelijke slachtoffers heeft geeist, volgens het nieuws ging het vuur zo snel dat een auto het niet bij kon houden, vele mensen zijn verbrand in hun eigen auto, terwijl ze op de vlucht zijn geslagen. Verschrikkelijke beelden. "gelukkig" zitten wij buiten het gebied op zo'n 1000 km afstand.

In omgeving van Cairns zijn door Cyclonen grote overstromingen, krokodillen zwemmen door de straten. De overstromingen heeft ook enkele slachtoffers geeist, waaronder een jongetje van 5 welke gegrepen is door een Krokodil.

We moeten hiernog naar toe voor het inleveren van de camper. We volgende berichten goed en zullen kijken wat het veiligst is om te doen. Locals zeggen dat het water snel zal zakken en we veilig kunnen gaan.

Na de Australian Zoo zijn we beland in Noosa. Echt een relaxt beach stadje. Wel een beetje voor de luxe paardjes. We hadden een mooie camping gevonden en lekker naar het strand gegaan om toch wel een beetje bij te bruinen en te relaxen. ook waren we toch wel een beetje geraakt door het surf virus. Zaterdag zouden we weer een plank huren en catch some waves!! Echter het strand was totaal ingenomen door wedstrijden van Surf Club Life Savers. Leek wel een beetje op brandweer wedstrijden. Leuk om te zien, maar geen surfen!!! Uiteraard hebben we nog genoten van de lokale vis keuken !

Fraser Island stond op het programma. Via Great Sandy National park zijn we over het strand naar Rainbow Beach gereden. Voor het eerst echt op het strand met de camper voordat we Fraser opkonden moesten we eerst een vergunning en camper permit, pont tickets. Ging snel eigenlijk. En we hebben getijden (hoog en laag water) opgezocht. Daarna een camping opgezocht, en toch weer naar het strand en tweetal surfboards gehuurd. Alleen dachten we dat we het verleerd waren, maar de golfen waar niet goed en lagen dus meer onder de plank dan er op.

De volgende ochtend eindelijk zover, een van de hoogte punten van onze trip lag voor ons. Fraser Island. Dit is een 80 km lang eiland met zand en regenwoud. Alleen toegankelijk met een 4 x 4 auto. Dus lekker crossen.

Overvaren met de pont. Deze legt gewoon aan op het strand. Door dat het nog hoog water was, was het in eerste instantie nog niet mogelijk om de pont op te komen en af te gaan, dus nog even wachten tot het water gezakt was. Om goed te kunnen rijden op het zachte zand is het noodzakelijk om de bandenspanning tot 1 bar te verlagen, dit voor meer grip. Wel een beetje raar maar zeker waar!

Na ruim een half uur eindelijk op de pont. Locals adviseerde ons via de slechte binnenland route naar het strand te rijden. Omdat het eerste stuk strand niet te bereiden was met deze waterstand. Na 18 km van een uiterste slechte weg eindelijk op het strand. Het rijden op het strand is echt super gaaf, zeker met de uitzichten op de oceaan. Als je het strand af wil moet je door erg zacht zand, een ding geld daar: "gang is alles". We stonden per ongeluk stil en bijna vast! We hebben op het strand ruim 60 km gereden het wrak de Maheno gezien, gezommen in Elie Creek en hebben zelfs Fraser vanuit de lucht gezien met een kleine rondvlucht. We waren vroeg op onze beach camp site. En hadden last van de grote dikke vette vliegen die prikken. Dus nog even zwemmen in Elie Creek. Op het strand een klap onder de auto. Uitgestapt lag er een kleine plas olie op het strand bij de linker achteras. Oftewel niet goed. Geen telefoon, geen goed gereedschap. Uitgezonderd een lethermann zakmes. Dus maar voorzichtig naar eerste beste telefoon in een resort. Wel een heftige 4x4 oprit, maar toch gekomen. Gebeld met Apollo, we moesten zelf een takelwagen betalen maar we konden wel voorzichting terug rijden naar het vaste land. Hmm ok. Gelukkig konden we camperen op het resort. Een bezoekje gehad van een dingo (wilde hond) en een dikke vette varaan.

Vanochtend konden we uitslapen, om 10:30 was het twee uur na het hoge water en veilig om over het strand te rijden. We hadden enkele hindernissen te nemen. Waaronder het resort afkomen, Elie Creek oversteken, een paar klimmetjes en de 18km lange slechte weg naar de pont. De auto reed goed, alleen werd de achter as warm. Dus rustig rijden en tijd nemen om hem af te koelen. Het ging eigenlijk goed. En kwamen aan bij de slechte toegangs weg naar de pont. Vlak voor de oprit naar deze weg rook bij het achterwiel. Hmmm hoop niet dat hij uitbrand. Wat gekoeld met water en gewacht. Het was laag water, en enkele gingen via het strand, alleen als we kapot gingen of vast kwamen te staan zouden we risico lopen om onderwater komen te staan. Dus toch maar de slechte weg. Na enkele keren gestopt en gewacht na 10 km. Zagen we in de achteruitkijk spiegel het wiel onder auto komen. En dat hoort niet!

Geen gereedschap geen telefoon bereik dus .... Gelukkig kwam er een auto aan. Snel wat afspraken gemaakt. Maris blijft bij de camper en ik ga met andere auto naar de pont, daar heb je bereik en bel de takelwagen. Bij de pont aangekomen gelukkig bereik en een takelwagen gebeld. Twee auto's kwamen net het Eiland op en de enige taxi wilde me wel weg brengen, alleen niet via de slechte weg, is slecht voor je auto. Ehhh ja dat weet ik nu! Maar ze kon me in de buurt afzetten. Onderweg nog wat dolfijnen gezien en een varaan. 3 km gelopen en gelijktijdig kwam de takelwagen aan. Phill was zo vriendelijk om ons naar het vaste land te brengen. Uiteraard voor een dikke rekening. Gelukkig vaart de pont nog, was inmiddels 16:30.

De auto staat nu op een parkeerplaats zielig in de regen. De camping waar we eergisteren stonden was al dicht alleen een resort was nog open. We zitten nu in een super super luxe appartement met bubbelbad en veel meer. Echt een beetje een geluk bij een ongeluk. Morgenochtend gaan we met Apollo kijken hoe e.a. opgelost gaat worden. Of de reparatie afwachten of een andere auto. We zullen zien hoe het allemaal loopt en wat er gaat gebeuren. Het is erg balen van dat we Fraser niet hebben kunnen beleven op de manier zoals we dat wilden. Gelukkig is dat het enige zijn we een sterk verhaal rijker. Zeker nu we de berichten van de bosbranden op het journaal zien.

Was een lang verhaal, maar we houden jullie op de hoogte !!!

Arjan en Mariska